Stel: je komt als nieuwe collega bij ons werken. Wil je dan aan je lot overgelaten worden? Eh, dat dachten wij ook niet. Of je nu net afgestudeerd bent óf al een mooie carrière hebt opgebouwd, bij een nieuw bedrijf gaat alles net weer anders. Daar hebben we iets op bedacht: coaches.

Iedere consultant heeft een coach; een collega met ervaring die je helpt het beste pad te kiezen. Maar ze zijn er ook voor praktische zaken en persoonlijke perikelen. Op hun beurt hebben de coaches maximaal 7 collega consultants onder de vleugels. En dat maximum houden we goed in de gaten.

Omdat we flink zijn gegroeid de afgelopen jaren, is er van alles veranderd. Dat kun je hier allemaal lezen. Maar dat had ook invloed op coaching, want door die groei kwamen we ineens een coach tekort. En toen oud-coach Feroz ook nog de nieuwe rol van Manager IT services op zich nam, kwam er nóg een coach functie vrij.

De zoektocht leverde twee nieuwe coaches op: namelijk Tessa Das en Joris Jonkergouw. En dié twee hebben we even aan de tand gevoeld. Lees snel verder!

Waarom wilde je graag coachen?

Tessa: Het leek me heel leuk maar ik had ook wat twijfels. Dus dat heb ik besproken met mijn coach Feroz, ook omdat ik hem over zou nemen. Conclusie: waarom niet proberen? Voor mijn persoonlijke ontwikkeling is het goed om coach te zijn, maar de persoonlijke ontwikkeling van mijn coachees moet op 1 staan.

In overleg met Ciratum kwamen we op een mooie combi; coachen én tegelijk een coachtraining volgen. Joris, Desirée en ik volgden die samen bij School voor Coaching. 4 dagen helemaal gericht op één-op-één coaching.

Joris: Het is inderdaad goed dat alle coaches hetzelfde vertrekpunt hebben. Ik wilde coachen om meerdere redenen. Ik ben eerder teammanager en programmamanager geweest. Vaak bleef de menselijke kant toch onderbelicht. Iedereen gaat voor resultaat, maar vergeet de mensen. Die kant mag niet vergeten worden. Daar hoort de ontwikkeling bij en ook mensen uit hun comfort-zone weten te trekken.

Daarom vind ik het ook aantrekkelijk om bij Ciratum te werken. Dat je niet met vastgeroeste mensen werkt. Juist altijd een frisse wind. Breed kunnen zien hoe andere mensen ergens naar kijken of iets ervaren, dat houdt mij ook fris.

Wat heb je geleerd van jouw eigen coach?

Joris: Ik denk graag mee en geef graag mijn mening, met het idee dat ik er iemand mee kan helpen. Maar dat werkt bij coaching natuurlijk niet. Je moet het bij de coachee houden en dat is wel even wennen. Die training zet je wel weer op scherp op dat vlak. Alleen maar goed. Het ligt aan wat de coachee wil bereiken en dan stellen wij de prikkelende vragen.

Tessa: Feroz was zo’n 2,5 jaar lang mijn coach. Wat ik heel erg waardeerde is dat ik over alles met hem kon sparren. Als ik ergens mee zat kon ik dat aan hem voorleggen en kwam hij met een alternatief. Linksom of rechtsom. Dat waren altijd gezellige (vaak wandel) sessies. Stiekem is hij nog steeds mijn coach nu we bij dezelfde klant zitten.

Joris: Mooie toevoeging Tessa, het zijn van een sparringspartner. Want als ik naar die training kijk, dan miste ik dat. We zijn ook echt mentor van onze coachees.

Tessa: Precies, ik coach vooral junioren en nieuwere collega’s. Dus dan kijk je samen vooruit, maar help je ook met praktische vragen. Ze kunnen me overal voor appen. Dus coachen bij Ciratum omvat meer dan puur het coachen waar het in de training over gaat.

Joris:  Met elkaar moeten we het allemaal doen.

Tessa: Als coach let ik op mijn eigen ontwikkeling en die van mijn coachees, maar je wordt ook meer meegenomen in de ontikkeling van Ciratum. We hebben als nieuwe coaches ook veel nieuwe ideeën. En die bespreken we tijdens periodiek overleg met HR, Sales, IT. Dus ik krijg nog meer mee van Ciratum, wat ik heel erg fijn vindt.

Wat heb je geleerd van jouw coachees?

Joris: In het algemeen kan ik denk ik wel zeggen dat het leerzaam is om te zien dat iedereen in een andere fase zit. Ik heb mediors en seniors als coachees. Je kunt goed merken dat er een behoefte is aan een sparringpartner/coach/begeleider/mentor. Maar iedere coachee wil dat op een eigen manier invullen en dat is prima.

Het is ook echt niet alleen werk gerelateerd. Door de levensfase waar mensen in zitten lopen gespreken anders of zijn er andere zaken die invloed op iemand kunnen hebben. Iedereen verwacht iets anders van de coaches. Met de een start het gesprek met bijvoorbeeld een gezellig babbeltje waarin we ideeën delen en waar we allebei iets aan hebben doordat we kunnen spiegelen/sparren.

Tessa: Bij junioren is dat wel anders ja, naast het traineeship is het ook meer de cultuur en werkwijze binnen Ciratum bespreken. We zijn verschillende mensen, met andere karakters en kwaliteiten. Vaak ook met een andere kijk op dezelfde situatie. Dat vind ik heel interessant en leerzaam voor mijzelf.

Joris: En dan dus zonder oordeel, want je wilt je eigen gedachtegang niet projecteren. Je wil juist de goede vragen stellen, zonder te sturen. Misschien denk ik heel anders over hetzelfde en dan komt mijn eerste reactie dus echt op de tweede rang. Eigenlijk heel prettig. Meerdere gezichtsvelden vergelijken.

Tessa: Heel verfrissend vind ik dat!

Wat zie jij als het doel voor coaching?

Tessa: Mijn hoofddoel voor coaching is het stimuleren van persoonlijke ontwikkeling. En dan vind ik het een cadeautje dat ik dat pad met mijn coachees mag bewandelen.

Joris: Dat het een win-win situatie is. Je probeert een ander te helpen en daarin ben je ondergeschikt aan de coachee. Maar wat ik er ook uit haal is dat ik een ander beter of op een andere manier kan helpen. Je kunt de wereld anders gaan zien als je visies van anderen hoort.

Tessa: Aanvullend vind ik het ook belangrijk om ook de Ciratum cultuur over te dragen. We groeien en dus verandert het, maar hoe meer we dat vast kunnen houden (en dus ook de mensen langer kunnen vasthouden). Ciratum moet wel Ciratum blijven. Bijvoorbeeld de insteek van de teamdagen en de tweedaagse uitjes. We doen het samen en dat willen we wel zo houden.

Joris: Ja of je het nou ons werk, onze stempel of ons DNA noemt, het zou zonde zijn als we dat kwijtraken.